Vandaag start de eerste module van het academiejaar voor toekomstige chefs Gastro-engineering.
Tijdens het fietsen stopte ik even om van de prachtige zon te genieten en dacht aan mijn eerste dag als student in dit traject.
Alsof het gisteren was…
Ik was binnensmonds aan het vloeken ik had veel
liever vorige module gestart met mijn collega zodat we met twee “nieuw” waren.
Ik ben niet graag “de nieuwe” en ik wist dat deze groep al een module (of twee) hadden gedaan dus jah nu met een erg klein hartje zo goed als te laat moest ik dus een volle klas binnenstappen😫 .
Ik stap binnen en wat ongemakkelijk wordt het stil,
ik zie nog maar 1 stoel vrij zijn (oh leuk helemaal van voor). Erg zenuwachtig begin ik me te excuseren en mijn spullen uit te laden, maar wordt meteen gerustgesteld dat ze nog aan het praten waren en ik nog tijd genoeg heb (oef).
Aan het doodgaan gezien een volle klas op mij aan het wachten is… is daar mijn redding… 🥰. Plots wordt er mij gevraagd of ik een koffie wil waarop één van de andere chefs erg snel en gevat reageert: ”Nauw dat heb je nog nooit voor
mij gedaan hoor!”. Er wordt gegrapt en we beginnen te lachen, het ijs is gebroken.
Ik voelde mij meteen welkom en 1 van de groep 🧡.
Sinds dat moment … elke week zag ik uit naar onze
“lesdag”, de kennis, de visie, het begrip, herkenning tussen
collega’s waren voor mij van onschatbare waarde (en zijn dat nog steeds).
Ondertussen een paar jaar verder maakt deze groep nog
steeds deel uit van mijn dagelijks doen en laten.
En daar ben ik HEEL dankbaar voor 🍀.
Het zijn geen gemakkelijke lessen en je wordt
uitgedaagd om erg streng in de spiegel te kijken… maar het is het ZO waard.🍀
Dus aan alle startende chefs… welkom 💪🏼.
LiveEatTaste 